Chile przywitalo mnie ... wyrokiem

Chyba taki juz moj los, ze gdziekolwiek sie pojawie, tam zaraz za mna zjawiaja sie klopoty. Ale od poczatku.

Lot byl wyczerpujacy ale przede wszystkim dluuuugi. Za dlugi. Po trzydziestu kilku godzinach podrozy dotarlam w koncu do Santiago. Zmeczona, niewyspana, krotko mowiac ledwie zywa, biegne odebrac szybciutko bagaz, myslac sobie jak to cudownie bedzie juz wkrotce zanurzyc sie pod prysznicem i zmyc z siebie trud podrozy, zjesc porzadny posilek i w koncu przytulic sie do poduszki. Niestety nie dane bylo mi to wszystko. Przynajmniej nie na poczatku. Przy tasmie bagazowej obskoczyl mnie sliczny piesek. Spokojna mysle sobie, nic ode mnie nie chce, no chyba ze ktos w samolocie podrzucil mi narkotyki, ale to malo prawdopodobne, plecak mialam caly czas na oku... Kiedy jednak nie odstepowal mnie przez kolejne 10 minut, zaczelam sie niepokoic. Pani w mundurze poprosila mnie ze soba, po czym zostalam przeswietlona i co sie okazalo? W plecaku mam jablka! Sliczne dorodne jabluszka prosto z ogrodka mojego Tatusia, wrzucone przez Niego samego do plecaka w trosce o corke i w dobrej wierze. Nie mogl wiedziec ze do Chile jablek wwozic NIE WOLNO!! Pani sporzadzila doniesienie o przestepstwie. Na posterunku lotniskowym spedzilam dwie godziny, gdzie zostalam przesluchana przez sedziego, sporzadzono stosowny protokol i w koncu zapadl wyrok. Brzmial okropnie. Grzywna 60 dolarow! Nogi sie pode mna ugiely, bo oznaczalo to ni mniej ni wiecej, tylko 3 dni bez jedzenia. Mialam okropny zal... dlaczego nikt mi nie powiedzial o tych cholernych manzanach?
Pues... soy delincuente desde primer dia en Chile! Bienvenidos!
Cale szczescie reszta poszla juz jak po masle, wiec jeszcze tego samego dnia zwiedzilam stolice tego pieknego kraju, ogladajac wzgorza sw. Lucii i sw. Cristobala dokad zafundowalam sobie wycieczke kolejka linowa tzw. teleferico, nastepnie pojezdzilam metrem (maja naprawde fajne i czyste - co mnie zdziwilo maksymalnie) w drodze powrotnej do centrum natknelam sie na protestujacych srodkiem jezdni ludzi. Wiedziona instynktem, jako "bezrobotna" dolaczylam do manifestacji w przekonaniu, ze jest ona przeciw bezrobociu. W trakcie przemarszu okazalo sie jednak, ze to pokojowa manifestacja religijna, a skandujacy ludzie niesli transparenty z napisem "Jesus kocha nas" :) Przyznam, ze takie doswiadczenie przydarzylo mi sie po raz pierwszy w zyciu, i co wiecej, bylo to naprawde fajne. Klopot tylko w tym, ze z powodu manifestacji nie bylo mi dane zobaczyc palacu prezydenckiego La Moneda (policja obstawila i zamknela doslownie wszystkie zakamarki).
Z rzeczy bardzo ciekawych, zauroczylo mnie narodowe muzeum sztuki prekolumbijskiej, niesamowite doswiadczenie i z calej sily zmusza do zadumy.
Jutro w planach wypad nad ocean, podobno woda ma tylko 15 stopni wiec kapiel zdecydowanie odpada, ale chociaz pobyczyc sie na plazy tez bedzie fajnie.
...